My trip to paradise

Een week Hawaii. Beste vakantie ooit!

Dag 1- Aangekomen in Honolulu, de hoofdstad van Hawaii. 2 seconden uit het vliegtuig en mijn lichaam stond op ontploffen, dus wat is het eerste wat je doet? Juist! Rennen naar de toiletten en je zomerkleding aantrekken.
We pakten de bus naar ons hostel en zagen ondertussen veel van het eiland. Ik denk dat ik af en toe mijn mond moest dicht doen zo verwonderd was ik. Jammer genoeg was onze buschauffeur ons vergeten te vertellen waar we eruit moesten, wat resulteerde in een 2 uur durende busreis! Op een gegeven moment stopte hij de bus, pakte zijn tas en smeerde ‘m! Daar zaten Ella en Isabelle, 2 schattige blonde meisjes midden in een verlaten bus in Honolulu..
Eenmaal aangekomen in het hostel hebben we onze handdoek gepakt, omgekleed en naar Waikiki Beach gegaan, 100 meter van ons hostel.
Die avond hebben we een fles wijn gekocht en gezellig opgedronken op het strand.

Dag 2- Een tour met ons hostel. Allerlei gasten deden mee aan de tour. Jesse en Mike, a.k.a. grandpa & grandpa waren onze tourgidsen. Ze reden ons naar de mooiste stranden, het noorden van het eiland.
Ken je die cliché plaatjes? Palmbomen, witte stranden en zo’n blauwe zee dat het pijn doet aan je ogen? Waarvan je altijd denkt: iets minder photoshop had ook wel gemogen.
Ik kan jullie mededelen, niks is gelogen. Het is ongelofelijk en in 1 klap werd ik verliefd op het eiland.
Opeens kwam er een groep op ons af met de vraag of we wat wilde drinken en met hun op het strand wilden liggen. Dus we eindigden onze dag met wildvreemde mensen, een drankje en zonsondergang op het strand. Perfect als je het mij vraagt.

Dag 3- We besloten om eerst op het strand te gaan liggen en later, als het wat afgekoeld was, te hiken naar Diamond Head. Dit is een voormalige vulkaan en is nu een krater die je kunt beklimmen. Sportkleding aan, zonnebrand gesmeerd en flessen water meegenomen. Binnen 2 uur stonden we op de top. Het uitzicht was fenomenaal. We konden heel Honolulu zien. We besloten om als laatste bezoekers daar te blijven en samen zonsondergang te bekijken. Dit was absoluut een van de hoogtepunten.
Die avond gingen we Honolulu in, lekker shoppen met z’n tweeën. Plots kwamen 2 personen op ons afgelopen, met de vraag of we die avond met hun naar een exclusief feest wilden gaan in een hotel. Dat hoef je mij geen twee keer te vragen!
Realiseer dat je in Amerika 21 moet zijn om uit te kunnen gaan en ik dat bij lange na niet ben. Dus wat doe je dan? Juist, vind een andere oplossing. Dit was mijn oplossing: als de bewaker niet keek rennen als een gek en springen over de struiken. En de oplossing werkte!
Een geweldige avond gehad waarbij Ella helaas haar enkel flink verstuikte met als gevolg dat ze amper kon lopen. Wil je weten hoe dit gebeurde? Ze danste Gangnam style…

Ondertussen dat ik dit schrijf zal ik bekennen dat ik af en toe moet spieken naar mijn foto’s. We hebben zoveel meegemaakt en gedaan, dat ik al bijna niet meer precies weet wat wanneer gebeurde!

Dag 4- Onze eerste surfwedstrijd! En ik moet zeggen, wat een sport. Wat een prachtsport en je moet het gewoon een keer in het echt hebben gezien. De sfeer was geweldig, iedereen lag op het strand te kijken met zon, drankjes, eten en muziek.
Ik moet bekennen, ik maakte me nergens meer zorgen over. Ik kon alleen nog maar denken aan het eiland zelf en niks verstoorde die relaxte sfeer. De magie van een eiland.

Dag 5- We zouden gaan surfen die dag, maar Ella kon amper lopen dus we besloten om iets anders te doen. Dus we zijn samen naar The Zoo gegaan! Beetje jammer dat de schildpadden besloten om een intiem moment te hebben… geloof me, dat geluid verdwijnt nooit meer uit mijn hoofd.
We hadden gehoopt meer te hiken/wandelen maar helaas was ook dit niet mogelijk. Dus in plaats daarvan zijn we veel uit eten geweest en hebben we veel geshopt, met vaak als eindbestemming het strand en een fles wijn.

Ik wil tussendoor even een stukje wijden aan Aziatische toeristen. Ze betalen 3 dollar voor een bus die hen 200 meter verder brengt (lopen is te veel moeite), ze staan 2 uur in een rij voor de Gucci winkel in Hawaii, een winkel die je overal ter aarde kunt vinden, en ze hebben speciale plastic tasjes voor hun Iphone. Wat ze daarmee doen? Ze stoppen daar hun Iphone in zodat ze die kunnen gebruiken als ze in de oceaan zwemmen. WAAROM HEB JE EEN IPHONE IN DE OCEAAN NODIG?

Dag 6- De een na laatste dag. We besloten om naar Pearl Harbor te gaan, het oorlogsmuseum en de monumenten. Voor degenen die ooit naar een plek zijn geweest waar dingen van de WO II hebben afgespeeld hoef ik het gevoel niet uit te leggen. Het was een prachtig zonnige dag, maar de gebeurtenissen grepen ons aan. Met een boot gingen we naar het Arizona Memorial. Hier ligt nog altijd de originele Arizona boot dat door de Japanners gebombardeerd was, met de lichamen meegenomen tot op de zeebodem. Na ons bezoek aan Pearl Harbor besloten we om maar niet te veel meer te doen en bij te komen op het strand. We hadden iets positiefs nodig om op te vrolijken!

Dag 7- Onze laatste dag. We waren allebei erg somber doordat we de dag erna weer naar huis moesten gaan. Vreemd genoeg ben ik nog nooit zo verdrietig geweest om een plek te verlaten. Gelukkig hadden we een van de mooiste dingen voor het laatst bewaard, waardoor deze dag onvergetelijk werd.
Omringd door toeristen, helaas was ik een van hen, moesten we wachten in de rij om naar het strand te gaan. Ja dat klopt, een lijn voor een strand. We bevonden ons in Hanauma Bay, een beschermd gebied vol met koraalrif en meer dan 400 soorten vis (!). Dat is nogal veel voor een meisje dat alleen zoveel vis in een aquarium heeft gezien.
Hanauma Bay schijnt ook een grote toeristische attractie te zijn, dus nee die lijn was niet klein. Zoals ik zei tegen mezelf -zwetend en zwaar ademend in de zon- dat het allemaal de moeite waard zou zijn werd de rij kleiner. En groter. Groter? Chinezen slopen van rechts in de rij. Geloof me, na een week worden omringd door ultieme Aziatische toeristen ben je moe van hun manieren. Of beter, geen manieren.
'’There is a freaking line people!'' slipte uit mijn mond voordat ik wist hoe boos ik klonk. Maar het werkte. En ik was weer gelukkig.
Het zout prikkelde mijn huid. Onhandig sleurde ik mezelf het water in, vinnen aan je voeten zijn niet bepaald handig op land. Langzaam zwom ik de zee in, kippenvel van het grote temperatuurverschil. Eenmaal in het water, wilde ik er nooit meer uit.
We zwommen verder dan iedereen. Het schreeuwen van de toeristen plotseling verdween. Ik was ver genoeg om mijn eigen gedachten te horen. Verschrikt door de stilte besefte ik plotseling dat ik moest genieten. Let go.
Als mens gebruik ik mijn armen zo veel mogelijk in het dagelijks leven. Ik herinnerde me de beste manier om te snorkelen en liet mijn armen naast mijn lichaam, het enige bewegende waren mijn benen. Hoewel ik een beetje angstig was in het begin begon ik trager te ademen trager en door die ene kleine pijp kreeg ik mijn hoeveelheid zuurstof die ik nodig had om te overleven. Na onhandig te zijn, werd ik een vis in het water.
De schoonheid van het rif en koraal was overal om me heen. Gekleurd als een regenboog, zwart als de nacht, helder als de zon. Dat is hoe ik me de verschillende soorten vis herinnerde. Ik zwom voor Ella, maar dicht genoeg om haar in de gaten houden. Ik verdween in mijn eigen wereld. Ik en de oceaan. Niets meer, niets minder. In mijn linker ooghoek zag ik een beweging. Niet een beweging van een vis. Het was een schepsel veel groter. Een zeeschildpad. Zo snel als ik kon heb ik naar de oppervlakte. ''Ella, Ella ! '' was het enige wat ik kon zeggen . Door mijn wanhopige en enthousiaste klonk stem kwam ze zo snel mogelijk. De schoonheid van dit schepsel in het wild overweldigde me. Ella benaderde het van links, ik van rechts. Zijn armen bewogen gracieus door het water. Dit dier was zo zachtaardig. Het stond me toe om naast hem zwemmen. Ik was gewaarschuwd. Ik kon het niet helpen. Ik reikte mijn vingertoppen. Geen reactie. Ik reikte ze meer en raakte zijn schild. Waarom was dit dier zo tolerant ? Het enige wat ik kon denken was hoe bijzonder het was dat ik 15 minuten naast hem mocht zwemmen.

Dag 8- Tijd om naar huis te gaan. Verdrietig vertrokken we naar het vliegveld. Bij het opstijgen voelde ik me somber, het was nog geen tijd om terug te gaan!
We kwamen ’s avonds aan in San Francisco. We waren zo somber dat we besloten om naar de bioscoop te gaan en gezellig film te kijken.

Dag 9- Black Friday. Dit is de dag dat alles in de uitverkoop is. Dacht je dat het outlet een gekkenhuis was? Dan heb je dit nog niet gezien. Er zijn in het verleden al serieus mensen overleden aan de drukte. Deze Black Friday in Chicago zijn er 3 mensen overleden omdat een moeder een Xbox voor haar zoon wilde hebben, en zij 3 mensen neer stook om die Xbox te bemachtigen. Haar quote ''My little Dustin is going to have a Xbox for Christmas, and no one is going to take that away''.
Het shoppen was dus erg tijdrovend, maar in ieder geval hebben we kunnen genieten van de kortingen! Onze eerste Black Friday zat erop. Die avond vertrokken we naar Arcata. Ik heb momenteel een permanente bikini op mijn lijf aangezien ik enorm verkleurd ben. Zoals mijn roommate beschreef: ''you are a crispy marshmallow!''

And as for now, all I can think about is Hawaii.