Thinking in English
Door: Isabelle van Nunen
Blijf op de hoogte en volg Isabelle
10 Juni 2014 | Verenigde Staten, San Diego
Op die datum zal ik terugreizen naar Europa naar ons kleine kikkerlandje.
Ik zal eerlijk zijn, ik heb deze datum letterlijk uitgesteld. Met mama op Facetime, bellend over welke datum het nou gaat worden. 16 juni? Oke het wordt 16 juni. Nee doe toch maar een week later… je weet maar nooit waar het goed voor is. Maar uiteindelijk zal het er nu toch van moeten komen en precies op dit moment heb ik 2 weken en 1 dag in het land van Uncle Sam, stars and stripes en Obama over.
Mijn school eindigde op 20 mei. Gedag zeggen tegen al mijn international vrienden waarmee ik dit avontuur ben gestart was erg moeilijk, net zoals het verlaten van mijn kamer en appartement.Maar ook heb ik nu wereldwijde contacten, waarvan ik zeker gebruik van ga maken.
Ik had geen specifieke plannen voor de 5 weken die ik over had, ik wist alleen dat ik bij mijn roommate Christina zou verblijven in Oakland, een grote stad naast San Francisco. Oakland… ja menigen zullen er wel van gehoord hebben. ‘’The hood’’ oftewel de slechte buurt. Nee, de Donderberg is er een schatje bij… Ik zal niet liegen dat dit een gevaarlijke buurt is. Per 100.000 inwoners in de Verenigde Staten worden er 10 vermoord, 1.1 per 100.000 in Nederland en in Oakland is dat 30 per 100.000. Zogeten gangs zijn hier extreem actief en er wordt vooral veel diefstal gepleegd. Deze problemen komen vooral voort uit armoede.
Nou moet je je niet voorstellen dat je bij elke boodschap in de supermarkt overvallen wordt hoor. Er zijn een paar simple regels die mijn van oorsprong uit Oakland geboren Christina mij snel geleerd heeft: geen designerkleren, steek je neus niet in zaken waarmee je niks te maken hebt, kijk niet lang naar mensen op straat, spreek niet tegen vreemden en neem een handtasvriendelijke pepperspray mee. The big boys en gang-members laten jou met rust zolang jij zij met rust laat.
Een tijdelijke thuisbasis (Oakland) gaf mij tijd en ruimte om te bedenken waar de volgende bestemming naartoe ging. Christina en haar familie hadden al een tijd gepland om naar Puerto Rico te gaan, en twee weken voor hun vertrekdatum besloot ik spontaan mee te gaan en een ticket te boeken. Ja dat was waarschijnlijk geografisch gezien het dichtste bij Nederland dat ik in dit jaar gekomen ben.
Ik had een andere vlucht en zou mijn vrienden in Puerto Rico ontmoeten op het vliegveld, met een overstap in Miami (op dezelfde dag toen topmodel Adriana Lima daar was, verkeerde Gate shit!). Ja die nachtvlucht herrinerde mij eraan hoe oncomfortabel vliegtuigen zijn…
Puerto Rico was tropisch en het was mijn eerste keer in een Zuid-Amerikaans land. Hoewel mijn vrienden moeite hadden met een andere taal om hen heen (geloof me dit is zeer beangstigend voor Amerikanen) paste ik me vrij snel aan. Alleen reizen heeft me geleerd hoe ik dingen kan aanpakken, hoe onverwachte problemen snel op te lossen zijn en hoe ik kan navigeren zonder dat ik de weg weet. De leeftijd waarop je kunt drinken is 18 (21 in de VS) en ik zal niet ontkennen dat ik toch wel erg opgelucht was om weer een drankje in het openbaar te kunnen bestellen. Alles wat je je nu kunt voorstellen van Puerto Rico kan ik waarschijnlijk beamen: ja de mensen dansen met hun heupen elk moment van de dag en als je om 1 uur afspreekt betekent dat 2 uur. Het eten was super (geen fastfood!) en de sfeer was iets wat iedereen zou moeten hebben beleefd. Helaas kan ik niet hetzelfde zeggen over de kakkerlakken die in de straat rondlopen…
Ik heb de meest spontane avonturen beleefd. Via een connectie kon ik een zeebioloog bezoeken die 3 zeekoeien hield in zijn labratorium (maffe maar lieve beesten) en kwam ik er eindelijk achter waarom dat beest nou een zeeKOE heet. Laat ik het erbij houden dat dat verhaal voor een andere keer is…
Ook bezocht ik een 5 sterren-resort voor de rijken der aarde. Prive-strand, drankjes, enorme zwembaden en Jacuzzi’s… klein probleempje dat je een gast van het hotel moest zijn om binnen te komen. Gelukkig kende ik iemand die de nacht ervoor in het hotel verbleef met zijn vriendin, mister Robert West in kamer 520. Eens zien hoe goed ik kan bluffen dacht ik bij mijzelf.
‘’Excuse me. I was staying here the night before and we just checked out. The gentleman denied my access to the pool and I would very much still use the outdoor facilities. I am misses West from roomnumber 520,’’ zei Isabelle.
‘’I am very sorry for the inconvenience. Here you have a pass to enter, and a free drink on the house for the inconvenience. Enjoy your stay Mam,’’ aldus de hotelmedewerker.
I say welcome to the life of Isabelle.
Eenmaal terug in Oakland boekte ik een volgende vlucht voor een week later naar San Diego, waar ik een paar vrienden heb. Vol goede moed reisde ik die ochtend af naar San Francisco Airport (waar ik nu wel de weg uit mijn hoofd ken) want mijn vlucht was om 9 uur. Mijn vlucht was niet op de borden tezien, en ik wist meteen dat er iets mis was. Het kostte 3 medewerkers van mijn vliegmaatschappij om te ontdekken wat er fout was: mijn vlucht was 9PM in plaats van 9AM. In de avond in plaats van in de morgen. Daar stond ik dan om 8 uur ‘s ochtends… oeps foutje.
Zoals ze dat hier zeggen: I pulled some strings en kon op het laatste moment mee met eenzelfde vlucht om 11 uur. Dat hoort bij reizen dacht ik maar.
In San Diego is het beroemde Seaworld, waar orka’s worden gehouden. Nee het is niet etisch verantwoordelijk en zeker niet als je de film Blackfish hebt gezien (hoe orka’s worden gevangen en gehouden) maar dit was mijn enigste kans ooit om orka’s in het echt te zien. Voor degenen die mij niet kennen: ik heb drie obsessies, konijnen, koala’s en orka’s.
Ik ga het niet ontkennen: ik had tranen in mijn ogen zodra ik de orka’s zag. Ze zijn ongelofelijk groot en krachtig met hun prachtig getekende huid en de sprongen die zij maakten. Ik was een klein kind zo blij.
Toegekomen aan het moment waar ik nu zit, verblijf ik bij een vriend in San Diego.We zijn uitgenodigd voor een gratis verblijf in een casino volgend weekend en dat zal mijn laatste tripje zijn. Daarna is het terug naar Oakland en genieten van de laatste week.
Ik probeer mezelf voor te bereiden op mijn terugkomst. Ik denk aan hoe mijn kamer eruit ziet, mijn plannen voor komend jaar en ja ik denk aan mijn volgende reis (weekje Finland). Misschien ben ik een tikkeltje verslaafd aan reizen aangezien ik uit mijn kleine Samsung koffertje leef.
Dit jaar was ongelofelijk: ik heb in $250 hotelkamers gratis geslapen en $20 hostels met schetende mensen. Vrienden gemaakt van Saudi-Arabie tot Australie, honderden dollars gespendeerd in 1 dag en op $20 geleefd voor een week. Van de Grote (Pacifische) Ocean tot de Caribische Zee, van Vancouver tot Puerto Rico en weer terug, van lang naar kort haar en hakken naar gympen (wie had dat gedacht?).Van fastfood tot… ehhh fastfood helaas en van vliegtuig tot vliegtuig.
Krokketten, vanille vla, aardappelen en vlaa... kan ik nog Limburgs (plat kallen) praten? En denk ik in het Nederlands of het Engels? Ik vrees het laatste…
Bedankt voor het lezen van mijn blog(s). Tot in Nederland!
-
11 Juni 2014 - 13:58
Nicole:
Wat kom jij nog "rijker" terug dan dat je gegaan bent Isabelle !
Heel veel sterkte gewenst met de terugreis !
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley